Scheidend bestuurslid Helmi Lever: ‘Samen moeten we het doen!’
Dat is en blijft het levensmotto van Helmi Lever. Na vijfentwintig jaar stopt ze met haar werk als bestuurslid en coördinator bij Fooruit. Daarmee gaat Fooruit een stevig boegbeeld missen, want in de afgelopen jaren is een aantal onderwerpen in de gemeente Deventer flink op de kaart gezet en zijn er mooie resultaten behaald. Met Helmi kijken we terug op haar tijd bij Fooruit en de oorzaak van haar betrokkenheid bij deze belangenvereniging.
Helmi is 24 jaar als haar linkerbeen wordt geamputeerd. Ze heeft fibromatose en die – op zich goedaardige, maar pijnlijke, cellenwoekering dreigt zich in de buurt van haar organen te verspreiden. Daar kan het levensbedreigend worden en de enige optie is een volledige amputatie, door de heup heen. Eerder operaties om de celwoekering te stoppen zijn niet gelukt. Het gooit de plannen van haar en haar man om in een tropisch land te gaan werken radicaal op de schop: het is niet verantwoord om daar naar toe te verhuizen. ‘Dat was wel een nare en verdrietige streep door de rekening’, vertelt Helmi. ‘Mijn man moest in Nederland aan het werk en daarvoor weer de studiebanken in. Ik moest leren om me met één been te redden. In die tijd (en ook nu nog), hebben we veel steun gehad aan ons geloof. Ik kreeg er troost en kracht door en heb nooit het gevoel gehad door mijn beperking minder van waarde te zijn.’
Kinderwens
Met een eigen autootje en een paar krukken kan Helmi zich aardig redden. Betaald werk zit er niet in, maar verpieteren in huis staat niet in haar woordenboek. Ze studeert parttime theologie op het HBO, legt bezoeken af voor de kerk en start een christelijke tienerwerkgroep. Bovendien is er een kinderwens. ‘Eigenlijk moesten we na de operatie vijf jaar wachten’, lacht ze. ‘Maar dat hebben we niet gedaan. We wilden heel graag kinderen en hoe eerder hoe liever. Er is immers ook nooit een garantie geweest dat de fibromatose niet toch terugkomt. Dan moet je gebruik maken van de goede jaren.’
Ruim een half jaar na de amputatie krijgt Helmi een prothese. Twee jaar later wordt hun eerste kind geboren, een dochter. Ze wonen dan in Arnhem, in een huis met een aangepaste keuken en boven en beneden gelegenheid om voor de baby te zorgen. ‘Alles liep op rolletjes hoor, ik had een buggy en een wieg op wieltjes. En… als je zo jong bent kan je met een kruk en baby op de arm ook nog best veel!’ Vier jaar later volgt er nog een zoon.
Van Gehandicaptenraad naar Fooruit
In 1997 verhuist het gezin naar Diepenveen. Via via komt Helmi in aanraking met de BTB (Bereikbaarheid, Toegankelijkheid en Bruikbaarheid)-groep. Die maakt op dat moment onderdeel uit van De Gehandicaptenraad Deventer. ‘Het was allemaal nog niet heel professioneel’, aldus Helmi. ‘Vanaf 2000 zat ik in het bestuur. In 2010 werd de WMO (Wet Maatschappelijke Ondersteuning) ingevoerd. Daarmee werd ook een WMO Adviesraad in het leven geroepen. De toenmalig wethouder kon niet uitleggen dat de gemeente Deventer aan twee organisaties die zich inzetten voor gehandicapten subsidie gaf. Wij deden (en doen) heel andere dingen en dat werd wel erkend, maar de naam móest veranderen. De woorden “raad, gehandicapt, advies en commissie” mochten er niet in voorkomen. Met behulp van een vormgever is toen gekozen voor Fooruit!’
Serieuze gesprekspartner
Fooruit is inmiddels een begrip en serieuze gesprekspartner in Deventer. Naast bestuurslid is Helmi ook coördinator en neemt deel aan de Adviesraad Sociaal Domein. ‘Ik ben een netwerker’, legt Helmi uit. ‘Ik ga graag in gesprek met mensen, dan groeit je netwerk vanzelf. Er is veel veranderd de afgelopen vijfentwintig jaar, de samenwerking met ambtenaren, met andere maatschappelijke organisaties en manier van werken met vrijwilligers. We hebben echt veel bereikt op het gebied van toegankelijkheid van gebouwen en de publieke ruimte. Wij kijken echt met andere ogen. Maar ook op andere vlakken is er succes geboekt. Zo is er een ambtenaar ‘Diversiteit en Inclusie’, waar toegankelijkheid onder valt, een onafhankelijk aanspreekpunt Jeugd, Welzijn en Zorg en nog een aantal zaken waaraan Fooruit een bijdrage heeft geleverd.’
Scholenproject
Het meest trots is Helmi op het Scholenproject. ‘Dat heeft zijn waarde in de afgelopen twintig jaar bewezen. Met ervaringsdeskundigen brengen we basisschoolleerlingen in aanraking met mensen met een beperking. We laten zien dat mensen met een beperking gewone mensen zijn, die moeten en kunnen leven met hun beperking. Er gaat een wereld voor de kinderen open!’
Afscheid
Dinsdag 2 juli neemt ze afscheid; op het kantoor van Fooruit aan de Bierstraat. ‘Gewoon op kantoor met een paar extra koffieklanten’, lacht ze. ‘Ik ben niet zo van de recepties, dit is prima voor mij. En ja, ik ga al die mensen missen, maar ik heb vertrouwen in de mensen die het overnemen. En ik verheug me erop om meer tijd te kunnen besteden aan dingen waar ik nu te weinig tijd voor heb. Eindelijk een beetje opruimen in huis, meer oefenen voor mijn blokfluitensemble en de stukken voor de Adviesraad Sociaal Domein nu allemaal echt goed lezen!’
Boodschap
Natuurlijk is er een boodschap. ‘Als je zelf geen beperking hebt, is alles al heel gauw toegankelijk’, is haar constatering. ‘De reden van bestaan van Fooruit blijft echt nog wel bestaan, want we moeten blijven werken aan bewustwording. En dus geldt nog altijd: Samen moeten we het doen!’
Wat is Fooruit?
Fooruit is een belangenorganisatie, die actief is met en voor mensen met een beperking en/of chronische ziekte. Fooruit geeft o.a. voorlichting op scholen, adviseert de gemeente Deventer en helpt mensen aan de juiste informatie om bijvoorbeeld een voorziening te krijgen. Meer weten of vrijwilliger worden? Stuur een mailtje naar we****@*****it.nl of bel op maandag of woensdag tussen 10.00 en 16.00 uur naar 0570 64 17 95.
