Driewieltandem: eindelijk weer veilig samen fietsen
Nienke Verwaaij is een jonge vrouw van 35. Ze heeft het cognitieve niveau van een kind van een jaar of vier, maar niemand weet hoe dat komt, ondanks het feit dat er allerlei onderzoeken zijn gedaan. Nienke woont en werkt bij Zozijn. Haar ouders halen haar regelmatig op voor een dagje naar het ouderlijk huis of om gewoon lekker een stukje te fietsen. Maar op een gewone tandem wordt dat steeds lastiger. Daarom heeft Nienke nu een elektrische driewieltandem. Maar die komt er niet zomaar….
‘Nienke is de helft van een tweeling’, vertelt moeder Jacqueline. ‘Ze had, net als haar tweelingbroertje, een prima Apgar-score en leek kerngezond. Ook de vruchtwaterpunctie die we hadden laten doen, omdat Nienkes vader een broertje had met spina bifida, wees niet uit dat er iets aan de hand zou zijn. Toch begonnen we na een paar maanden wel te twijfelen. Ik had natuurlijk goed vergelijkingsmateriaal met haar broertje, dat zich prima ontwikkelde. Maar Nienke kon dwars door je heen kijken, alsof ze je niet zag. Ook motorisch waren er toen al kleine dingen, zo pakte ze een koekje aan met haar volle hand in plaats van met haar vingers.’ Ook de artsen zien dat er iets niet in orde is met Nienke. Veel onderzoeken volgen, maar er wordt geen oorzaak gevonden voor de ontwikkelingsachterstand.
Als Nienke vier jaar is gaat ze overdag naar ’t Lantaarntje, een orthopedisch kinderdagverblijf in Deventer. Thuis wordt het zwaarder om voor Nienke te zorgen: ze slaapt heel slecht en onrustig. Als er in 2025 een mooie woonplek voor haar is bij Zozijn, gaat ze daar wonen, samen met elf andere jonge mensen met een verstandelijke beperking. Omdat haar nachten zo onrustig zijn, slaapt ze nooit thuis, maar haar ouders halen haar wel graag op voor dagactiviteiten. Liefst op de tandem waar Nienke erg van geniet. Bovendien is de buitenlucht goed voor haar.
Moeilijk in balans
‘In het begin ging dat prima op een gewone tandem’, aldus Jacqueline. ‘Nienke ploft op het zadel en degene die met haar fietst moet de balans houden. Als je zelf nog jong bent is dat prima te doen. Dan is je evenwicht nog helemaal goed en ben je flexibel genoeg met haar te fietsen.’ Een aantal jaren later wordt de tandem vervangen door een elektrische, waardoor het fietsen een stuk makkelijker gaat. Maar ook dat wordt lastiger. ‘Wij worden ook een dagje ouder’, constateert Jacqueline. ‘Elke keer dat je stopt moet je van de fiets af en er weer op, terwijl Nienke helemaal niet meegeeft. Dan wordt het echt moeilijk om de balans te houden. We voelden ons niet meer veilig met haar op de fiets.’
Relaxt en veilig
De ouders van Nienke gaan op zoek naar een alternatief. Een elektrische driewieltandem lijkt een goede optie, maar is heel erg duur. Op Martkplaats vinden ze uiteindelijk een prima tweedehandsexemplaar in het westen van het land. Nog steeds een dure optie, maar dat hebben de ouders van Nienke er graag voor over. ‘We vonden hem bij iemand die hem had gekocht om te kunnen fietsen met zijn vrouw, nadat ze een hersenbloeding had gehad’, legt Jacqueline uit. ‘Verdrietig genoeg kon ze dat al vrij snel niet meer en dus was de fiets te koop. De vorige eigenaar heeft hem zelfs voor ons naar Deventer gebracht.’ De familie is heel blij met de driewieltandem, maar het is wel even wennen. ‘Je fietst er echt niet zomaar op weg’, lacht Jacqueline. ‘Een van de eerste keren, belandde ik met Nienke en al in een droge sloot. Gelukkig zonder nare gevolgen en Nienke kon er heel hard om lachen! Maar wij kunnen weer fietsen met Nienke zonder dat we ons zorgen hoeven te maken of we de fiets met Nienke in bedwang kunnen houden. Dat fietst echt een stuk relaxter en vooral veel veiliger!’
